Om het onderzoek te vervolgen op het blog van Ingrid over Desteni en Een Cursus in Wonderen het vervolg om te ontdekken wat de verschillen en de overeenkomsten is. Wil graag onderzoeken of er een groot verschil is tussen de twee stromingen. Wel is helder dat de toelichting op Zelfvergeving totaal verschillend is, maar uiteindelijk moet Zelfvergeving tot de zelfde uitkomst komen, wil het echte Zelfvergeving zijn. Ik ken beide systemen onvoldoende om duidelijk een mening te kunnen en hebben en zie deze blog als onderdeel van mijn wandel van Zelfonderzoek.
De Blog zegt
Hier moet dus mee gewerkt worden als we onszelf willen veranderen en de wereld willen veranderen. Zoals genoemd, is het essentieel om in te zien dat we in en als een Programma leven. En een programma, dat is geïnstalleerd. Hetgeen dat geïnstalleerd is, kan gedeleted worden. En dat is wat we doen met behulp van zelfvergeving. Als we echter niet exact weten wat het is dat we vergeven – onszelf in hoe we bestaan in en als dit programma, dit evenbeeld van polariteit als het bewustzijnsveld of kosmische veld dat God of Liefde is oftewel, in en als de Geest – dan kunnen we niet specifiek en werkelijk verwijderen wat we in en als deze polariteit manifesteren. Dus het is van werkelijk belang DAT WE WETEN WIE GOD OF LIEFDE IS AANGEZIEN WE ALS ZIJN EVENBEELD GESCHAPEN/GEPROGRAMMEERD ZIJN.
Een Cursus in Wonderen spreekt hier ook over alleen in andere woorden. Toeval nog willekeur is mogelijk in het Universum. Ik moet erbij wel zeggen dat Desteni hier wat concreter en duidelijker in is.
“Het is onbestaanbaar dat de Zoon van God louter gedreven wordt door voorvallen buiten hemzelf. Het is onbestaanbaar dat de gebeurtenissen die hem overkomen niet zijn keuze waren. Zijn beslissingsmacht is de bepalende factor voor iedere situatie waarin hij zich bij toeval of willekeur lijkt te bevinden. Toeval noch willekeur is mogelijk in het universum zoals God dat geschapen heeft en waarbuiten niets is” (T21.II.3:1-4).
De Matrix laat het op een andere manier zien.
| |
In de tekst van een cursus in wonderen zie ik staan dat de individuele geest die door God geschapen is (…) de Gedachte kreeg dat hij losstaat hiervan. Echter, de afscheiding is hiervoor al aanwezig, namelijk in en als de aanname dat we deze individuele geest die door God geschapen is, zijn. Dus feitelijk komt er hier een gedachte over een bestaan in gedachten in en als de geest dat ego genoemd wordt. Als we dit als uitgangspunt nemen, zullen we nooit voorbij onszelf /ons bestaan in en als deze individuele geest zien en dus, hetgeen we niet zien/niet voorbij zien, zullen we laten bestaan, aangezien we het Niet Zien of zelfs denken dat Dit Is Wie Ik Ben. En dat is exact de gehele illusie die bestaat, zoals God of Liefde het geschapen heeft. Laten we hem Anu noemen. We laten onszelf bestaan in en als de Illusie van de Geest als ‘dit ben ik’.
Dit is een onjuiste weergave/interpretatie want in de ECIW is individuele geest niet door God geschapen
De mythe die in Een cursus in wonderen wordt gepresenteerd, schrijft het ultieme begin van het leven in deze fysieke kosmos echter consequent toe aan de gedachte in de denkgeest van Gods Zoon, dat deel uitmaken van Gods volmaakte Eenheid niet acceptabel was. Dit is in de Cursus op allerlei manieren onder woorden gebracht, bijvoorbeeld dat God een speciale gunst, die Zijn Zoon verlangde, niet verleende (T13.III.10:2), de vraag naar “iets wat méér is dan alles” (T29.VII.2), “een macht die almacht overstijgt, een plaats die voorbij het oneindige ligt, een tijd die de eeuwigheid te boven gaat” (T29.VIII.6:2).
De Heilige Geest verbindt het andere deel - het nietig, dwaas verlangen om afgescheiden, verschillend en speciaal te zijn - met de Christus, om de eenheid duidelijk te maken aan wat in werkelijkheid één is. In deze wereld wordt dit niet begrepen, maar kan het wel worden onderwezen. Dit is een vergissing.
De ‘vergissing’, waarnaar ECIW naar verwijst is de afscheiding. Het simpele antwoord op de vraag is dat de ‘vergissing’ in feite niet heeft plaatsgevonden. In de Verklaring van termen staat: “Wie jou vraagt het ego te definiëren en uit te leggen hoe het is ontstaan, kan alleen maar iemand zijn die denkt dat het werkelijk is en die dankzij deze definitie probeert te waarborgen dat de illusoire aard ervan achter de woorden wordt verborgen die het werkelijk doen lijken”(VvT2.2:5)..
Met een hoofdletter weergegeven, verwijst Gedachte altijd naar de inhoud van Gods Denkgeest. Zonder hoofdletter verwijst gedachte altijd naar de inhoud van de denkgeest van de afgescheiden Zoon. Jezus gebruikt soms de term idee om de onbegrensde aard van onze ware werkelijkheid uit te drukken: “… doordat je inziet, hoe vaag ook, dat God een idee is, en jouw geloof in Hem dus versterkt wordt door het te delen. Wat je wel moeilijk te aanvaarden vindt is het feit dat jij een idee bent, net als je Vader. En net als jij kun jij jezelf volledig geven, zonder het minste verlies, en met alleen maar winst” (T15.VI.4:4-6).
In het laatste hoofdstuk van het Tekstboek wordt het denken in concepten aangewezen als het hoofdprobleem. Dat sluit aan op een uitspraak eerder in de tekst: “Het bewuste, het niveau van de waarneming, was de eerste splitsing die na de afscheiding in de denkgeest werd ingevoerd, wat de denkgeest tot waarnemer in plaats van schepper maakte. Het bewuste wordt terecht als het domein van het ego aangemerkt” (T3.IV.2:1,2). In het laatste hoofdstuk zegt Jezus: “Verlossing kan worden gezien als niets meer dan de uitweg uit concepten. Ze houdt zich niet bezig met de inhoud van de denkgeest, maar met de eenvoudige vaststelling dat hij denkt” (T31.V.14:3,4).
In de blog
In de tekst van Een Cursus in Wonderen wordt voorbij gegaan aan hoe de illusies in en als fysieke wereld gemanifesteerd zijn en werkelijkheid zijn (geworden). Dit komt, omdat de Geest (het evenbeeld van God of Liefde) als het uitgangspunt als enige werkelijke wordt gezien in plaats van de Fysieke Substantie. Er valt niets te ‘oordelen’ – dat zou alleen een nieuwe laag van polariteit creëren – maar er valt een heleboel te vergeven als datgene wat we hebben toegestaan en geaccepteerd hebben in en als een bestaan in en als de geest in oordeel (waarin de oordelen bestaan uit onze gedachten en hieruit volgend, onze gevoelens en emoties).
MMMM dit is weer boeiend. ECIW zegt hooguit dat er niets te oordelen is in de Koninkrijk der Hemelen/ werkelijkheid. Zolang we nog waarnemen zitten we in polariteit en dus in het domein van het ego. Zelfs de juiste waarneming is in het domein van het ego. Dit zegt ECIW erover:
Wat gebeurt er met waarnemingen als er geen oordelen zijn en er niets dan volmaakte gelijkheid is?
Waarneming wordt onmogelijk. De waarheid kan slechts worden gekend. 4Alles aan haar is even
waar, en een deel van haar kennen betekent haar helemaal kennen. 5Alleen waarneming houdt een
gedeeltelijk bewustzijn in. Kennis overstijgt de wetten die de waarneming regeren, omdat
gedeeltelijke kennis onmogelijk is. 7Ze is één geheel en heeft geen afzonderlijke delen. 8Jij die er
werkelijk één mee bent, hoeft jezelf slechts te kennen en jouw kennis is totaal. Gods wonder kennen
is Hem kennen.
In de blog staat
Zo kan ik natuurlijk mijn medemens vergeven volgens de richtlijnen van Jezus – ‘zij/wij weten niet beter’- echter als ik niet zie hoe en dat ik hetgeen ik buiten mij vergeef, opnieuw direct creëer door niet te vergeven (dus verwijderen) wie ik ben geworden in en als deze Individuele Geest als Evenbeeld van God als Liefde, dan zal er niets veranderen. De Cirkel van Creatie blijft in stand.
ECIW heeft een hele andere definitie over vergeving. Er wordt heel uitgebreid over geschreven. Hier een klein citaat
Vergeving ziet in dat wat je dacht dat je broeder jou heeft aangedaan, niet heeft plaatsgevonden. Wat ze niet doet is: zonden kwijtschelden en ze werkelijk maken. Ze ziet dat er geen zonde is geweest. En in die zienswijze zijn al jouw zonden vergeven. Wat is zonde anders dan een onjuist idee omtrent Gods Zoon? Vergeving ziet eenvoudig de onjuistheid daarvan en laat jet daarom los. Wat dan vrij is om nu de plaats daarvan in te nemen, is de Wil van God.
Een niet-vergevende gedachte is er een die een oordeel velt dat ze niet in twijfel trekt, ook al is het niet waar. De denkgeest is gesloten en zal niet worden bevrijd. De gedachte beschermt projectie en trekt haar ketenen strakker aan, zodat vervormingen meer versluierd en verborgen zijn, minder
makkelijk toegankelijk voor twijfel en verder weggehouden van gezond verstand. Wat kan er komen tussen een starre projectie en het doel dat ze als haar gewenste bestemming gekozen heeft?
In het blog staat
Echter het is essentieel om voorbij de balans te zien van het kosmische veld dat God of Liefde is als we werkelijk onszelf en deze wereld willen vergeven en veranderen. Het kosmische veld bestaat namelijk in en als dit oordeel in polariteit en dient dus feitelijk zichzelf te Stoppen te bestaan om tot Leven te komen.
ECIW zegt het volgende:
Dit is een heel eenvoudige cursus. Misschien heb je niet het gevoel dat jij een cursus nodig hebt die uiteindelijk onderwijst dat alleen de werkelijkheid waar is. Maar geloof jij dat ook? Wanneer je de werkelijke wereld waarneemt, zul je inzien dat jij het niet geloofde. Maar de snelheid waarmee jouw nieuwe en uitsluitend ware waarneming in kennis zal worden omgezet, zal jou slechts een ogenblik de tijd gunnen te beseffen dat alleen dit waar is. En dan zal alles wat jij gemaakt hebt vergeten zijn: het goede en het slechte, het onware en het ware. Want als de Hemel en de aarde één worden, zal zelfs de werkelijke wereld uit je zicht verdwijnen. Het einde van de wereld is niet haar vernietiging, maar haar omzetting in de Hemel. De herinterpretatie van de wereld is de overdracht van alle waarneming naar kennis.
In mijn beleving gaat het nog steeds over hetzelfde, maar mijn Zelvergevingspad, die voor beide het belangrijkste is, zal daar t.z.t. uitsluitsel over geven. Voor mij zijn ze nog steeds erg aanvullend op elkaar, waardoor beide stromingen eigenlijk duidelijker voor mij worden.
| |